...czasami niełatwo jest oprzeć się pokusie - bycia bogiem..."Czas Apokalipsy" F.F.Coppola

Tyleż piękny, co rasowy. Chyba tyle mogę na wstępie powiedzieć o sylwetce Zlina Z-50.Marek Rokowski www.napolskimniebie.pl zadał mi pytanie czy się podejmę zbudowania, złożenia, opisania i oblatania prototypu.
Odpowiedź tylko mogła być jedna. Z niekłamaną ciekawością otwierałem pudełko z zawartością wycinanki.
A w pudle wszystko, co potrzebne do zbudowania modelu, czyli elementy z EPP, pręty węglowe, pręty stalowe na podwozie, wypraski owiewki silnika, wypraska szklana kabinki, kółka, orczyki i elementy wycinane ze sklejki.
Instrukcja, a raczej sugestia jak składać doszła mailem. Po konfrontacji telefonicznej z Markiem dostałem od niego …. wolną rękę zarówno w zakresie budowy, przeróbek jak i malowania. Myśl pierwsza , będzie „żelazny”, myśl druga „żelaznych” już trochę pobudowano, myśl trzecia „redbull”.
Podoba mi się to malowanie i chyba tak model zostanie popełniony. Zabawę rozpocząłem od sprawdzenia spasowania elementów. Sam kadłub składa się czterech elementów EPP i pasują do siebie. Nie zamierzam Marka oszczędzać w ocenie jego modelu i tak od razu mała uwaga, owiewka silnika mogła być tłoczona z grubszego tworzywa.
Owiewka kabiny ma słabo zaznaczoną linię cięcia. Dalsze uwagi poniżej, pojawiły się one w trakcie budowy modelu.

Z Internetu oczywiście pobrałem trochę fotek tego samolotu, szczegółów budowy, takoż i jakoweś plany ukazujące jego sylwetkę boczną. Oczywiście nie mam zamiaru budować „makiety”, ale fajnie by było gdyby to co uzyskam w maksymalnym stopniu Zlina przypominało.

Nie wiem jeszcze jakie wyposażenie będzie w modelu, być może jakiś „dzwonek” z trójłopatowym śmigłem, serwa 9 gramowe, tani regler.
Poniżej fotki oryginalnego samolotu w obu wspomnianych malowaniach i plan, a raczej rysunek, którym się posługuje w trakcie budowy, rysunek znaleziony w necie.

Powyżej Zlin "ŻELAZNY"

Powyżej Zlin "Red Bull".

Rysunek samolotu.

Elementy składowe modelu zaraz po rozpakowaniu.

Budowę rozpocząłem od sklejenia ze sobą trzech elementów kadłuba zwracając uwagę na ich wzajemne dopasowanie i na to, by już na tym etapie kadłuba nie wykrzywić.
Tył kadłuba lekko ścieniowałem nożykiem Olfa. Klejenie z pomocą CA.

Wkleiłem statecznik pionowy, element ten od dołu wymagał małego skrócenia, tutaj też należy uważać, by wkleić ten element idealnie pionowo. Klejenie poprzez wlanie rzadkiego CA.

Wkleiłem łoże silnika, no niestety później się okazało ze muszę je odciąć. Na tym etapie kierowałem się rysunkami podesłanymi przez Marka. W jego zmierzeniu model miał mieć dłuższy przód od oryginału w obawie przed problemami
z jego późniejszym wyważeniem.

Wpasowałem przed wklejeniem w kadłub serwa w półkę. Musiałem trochę powiększyć „fabryczny otwór” w półce,
gdyż miałem kłopoty z włożeniem serw, Przyszłym budowniczym proponuję postąpić tak samo.

Wreszcie półka „serwowa” została wklejona w kadłub. Miejsce półki wybrałem takie by nie kolidowała i nie sprawiała problemów w momencie pasowania pakietu. Marek sugeruje wkładać pakiet od góry, ja spróbuję na tym etapie model zrobić tak, by pakiet wkładany był przez kabinkę.

Nakleiłem garb tylny górny kadłuba. Wpierw jedna strona z pomaca CA, później druga bacząc na to, by przypadkiem nie wykrzywić kadłuba. Po tej operacji sprawdziłem sztywność kadłuba. Pomimo tego że wszystkie ścianki są dość grube, odnoszę wrażenie że kadłub w części ogonowej będzie wymagał usztywnienia.

Tył za garbem, a raczej szparę, która powstała uzupełniłem małym kawałkiem EPP, później to dotnę i doszlifuję do wymaganego kształtu.

Zabrałem się za budowę owiewki silnika. Owiewka ta tłoczona jest termicznie i składa się z dwóch części; górnej i dolnej.
Jak wcześniej wspomniałem proponowałbym użyć tworzywa grubszego o 0,5 mm. Jak to poskładać do kupy ?.
Tutaj przydały się doświadczenia nabyte w trakcie budowy modeli plastikowych w technologii wakuform.

Odcinamy nożyczkami naddatki plastiku dookoła elementów, możemy też pomóc sobie nożykiem.

Po odcięciu elementy uważnie szlifujemy na arkuszu papieru ściernego, aż do momentu gdy krzywizna linii tłoczenia
zaczyna nam się gubić. Robimy to delikatnymi ruchami obrotowo wahadłowymi.
Ważne by cała powierzchnia równomiernie była zeszlifowana.

Z kawałków plastiku, resztek wypraski wycinamy paski montażowe, które zarazem nam owiewkę usztywnią.
Przyklejamy je do części dolnej. Możemy użyć CA lub kleju dla modelarzy „plastikowych” Tamiya, Revell, Wamod – obojętnie.

Sklejamy ze sobą obie połówki owiewki i dopiero po tej operacji odcinamy jej tył w miejscu gdzie będzie nakładana na kadłub. Miejsce odcięte jak poprzednio równo szlifujemy na płycie papieru ściernego.

Przystąpiłem do nałożenia owiewki na kadłub i …… w tym momencie porównując to z rysunkami wyszło mi,
że całość jest za długa.

Różnica to około 2-2,5 cm, tak przynajmniej wynika z planów i zdjęć samolotu. Zaznaczyłem w którym miejscu muszę dokonać cięcia.

Przód kadłuba został równolegle do płaszczyzny wcześniej przyklejonego łoza odcięty.

TaDa i to była okazja do wklejenia w kadłub sklejkowego elementu późniejszego mocowania podwozia,
co wcześniej przegapiłem.

Po ponownym spasowaniu zabrałem się za wyszpachlowanie owiewki silnika. Tutaj proponuję posłużyć się szpachlówka modelarska dla „maniaków plastiku”, możemy użyć szpachli Tamiyi, Revella lub Wamodu. Sam używam ostatnio szarej Plasto firmy Revell.

KLIKNIJ BY PRZEJŚĆ DO DRUGIEJ CZĘŚCI BUDOWY MODELU